Category: Arts
Created by: Etilene
Number of Blossarys: 2
Serbian (SR) 
Налазе се са обе стране бине и имају функцију оставе сценографских реквизита као и функцију корисног простора за брзе промене, са евентуалном могућношћу померанја покретних елемената.
Poste ai lati del palcoscenico, hanno funzione di parcheggio per gli elementi scenografici e spazio utile ai cambi rapidi, con eventuale possibilità di manovrare elementi carrellati.
Задњи део сцене који обично остаје ван видокруга публике. Служи као остава за сценографије које су потребне за представу која је у току или која тек треба да се изведе.
Piano posteriore al palcoscenico che rimane normalmente fuori dalla vista degli spettatori. Ha funzione di deposito delle scenografie occorrenti allo spettacolo in corso o quelli a venire
Позориште на италијански начин је позоришна структура карактеристична за италијанску архитектуру посебно распространјенуу између 18. и 19.века. Архитектонске појединости се разликују, пре свега, у неким карактеристикама: - сала, из типичне правоугаоне краљевског позоришта прелази у облик потковице, стварајући партер који ће временом постати, од простора за плес, место најболје видлјивости представе; - Елиминација трибина да би се направили боксови одвојени једни од других и подељени по висини и реду; - Већа дубина сцене како би се омогућило коришћење иновативних перспективних крила и могућности, за глумца, да глуме унутар а не испред сцене, као што је било уобичајено у ренесансном позоришту.
Il teatro all'italiana è il tipo di struttura teatrale caratteristica dell'architettura italiana particolarmente diffusa tra il XVIII e XIX secolo. Le peculiarità architettoniche sono da ravvisarsi principalmente in alcune caratteristiche: – La sala, da rettangolare tipica del teatro di corte diviene a forma di ferro di cavallo, creando una platea che diverrà col tempo, da spazio destinato al ballo, luogo deputato per una migliore visibilità dello spettacolo; – L'eliminazione delle gradinate a favore della costruzione di palchi tra loro separati e divisi in altezza per ordini; – Una maggiore profondità della scena per permettere l'utilizzo delle innovative quinte prospettiche e la possibilità, per l'attore, di recitare dentro e non davanti alla scena, come era consuetudine nel teatro rinascimentale.
By: Etilene